سبد میوه‌های رنگارنگ فصلی در صنعت باغبانی، با تنوعی از محصولات دانه‌دار، هسته‌دار و میوه‌های خشک و آجیلی که هر یک نماینده ارقام مختلف با ویژگی‌های خاص و متفاوت اند، به عنوان نمایی در قاب صنعت باغبانی کشور نمایان است. صنعتی که از دیر باز با روش‌های سنتی آغاز و رفته رفته، با پیشرفت علوم کشاورزی در کنار تجارب حاصله، در ابعاد مختلف رو به پیشرفت است تا با بهره‌گیری از به‌روزترین دستاوردهای علوم مرتبط راندمان تولید را بهبود بخشد و امروزه، استفاده از به‌روزترین دانش روز تجاری تولید، در جهت دستیابی به حداکثر راندمان و کیفیت محصولات، آغاز گردیده است. گامی نو که مشکلات باغبانی سنتی از قبیل کمبود راندمان تولید، وجود باغ‌های غیر یکنواخت و متفاوت از نظر ژنتیکی را کاهش داده و به سمت تولیدات مکانیزه محصولات باغی در حرکت است. امروز با استفاده از تکنولوژی و فناوری‌های نوین قادر به کاشت یک هزار تا یک هزار و ۲۰۰ درخت در هر هکتار هستیم که بهره‌وری را به شدت افزایش می‌دهد. پایه های یکنواخت کشت‌بافتی رویش یافته که سرعت رشد بیشتری داشته و دوره نونهالی کوتاهتری را جهت محصول‌دهی طی خواهند کرد. از این رو بر خلاف پایه‌های بذری که به دلیل تنوع ژنتیکی، سبب ایجاد باغ‌هایی غیر یکنواخت شده، مدیریت برداشت محصول، هرس، مبارزه با آفات و سم‌پاشی را دشوارتر می‌نماید، امروزه با استفاده از پایه‌های کشت بافتی از ارقام مختلف دانه‌دار و هسته‌دار و بهره‌گیری از نهال‌های کشت‌بافتی، باغ‌هایی یکدست از نظر ارتفاع، سایز و زمان میوه‌دهی و مدیریت مناسب‌تر باغ فراهم آورده است. پایه‌هایی که به دلیل بهره‌گیری از منبع مناسب، عاری از بیماری‌های باکتریایی و ویروسی بوده که خود از عوامل کاهش محصول اند و با بهره‌گیری از تست‌های مختلفی چون الایزا و قطعیت از سلامت ریز نمونه‌های اولیه، امکان تولید گیاهچه‌هایی سالم از ریز نمونه‌های تست‌شده اولیه را فراهم آورده است. فناوری کشت‌بافت گیاهی، امروزه به عنوان روشی خاص و ارزشمند در جهت تولید منابع گیاهی با ساختار ژنتیکی یکسان، دارای جایگاه خاصی در جهت تولید محصولات مختلف زیستی و گیاهی شناخته شده و مورد استفاده قرار می‌گیرد. استفاده از اجزای مختلف سلولی چون سلول، پروتوپلاست، جنین، بافت، اندام و … در شرایط آزمایشگاهی و کشت در محیط‌های خاص و اختصاصی متنوع از نظر مواد غذایی و هورمونی، سبب انقلابی در جهت تکثیر حداکثری گیاهانی مشابه شده است. افزایش شدت تکثیر، همسانی ژنتیکی گیاهچه‌های مشابه، غلبه بر محدودیت‌های زمانی و مکانی، هدفمند‌سازی آهنگ و شتاب رشد بسته به مرحله رشدی، استفاده از حداقل ریز نمونه جهت تولید حداکثر بانک‌ ژنی و افزایش قابلیت برنامه‌ریزی به جهت غلبه بر عوامل محیطی و شرایط نامساعد بافتی، از جمله مزیت‌های روش کشت بافت گیاهی است که مورد توجه تولید کنندگان تجاری در حوزه‌های مختلف قرار گرفته است.